Tang ordusundaki Türkler.

 

Tang ordusundaki Türkler.

Askeri Tang Hanedanı büyük bir nüfusa sahip açıyor Türk askerleri , olarak anılacaktır Tujue Çin kaynaklarında. Kuzey Çin'deki Tang seçkinleri, Türk askerlerinin Tang'ı kabul etmesine katkıda bulunan bir faktör olan Türk kültürüne aşinaydı. Tang imparatoru Taizong "Göksel Kaghan" unvanını benimsedi ve kozmopolit bir imparatorluğu destekledi. Tang hanedanlığına hizmet eden Türk askerleri, Doğu Türk Kağanlığı kökenlidir . Tang hanedanı İmparatoru Taizong'un generali Li Jing'i göndermesiyle başladı ve sonunda Doğu Türklerini yenerek liderleri Jiali Han'ı ele geçirdi . Taizong, düzenli olarak, bozkır deneyimleri Tang imparatorluğunun batı ve kuzey genişlemesine katkıda bulunan Türk kökenli askeri subayları işe aldı ve terfi etti. Türk general Ashina She'er Tang yakalama katılan Karakhoja , Karaşehir ve Kucha içinde krallıklar Sincan'da . Yarı Türk general An Lushan , Tang Hanedanlığının düşüşüne yol açan bir isyan başlattı . Orhun yazıtları tarafından Göktürk Tang Hanedanlığı görev yapmış Türklerin kritik olduğunu ve Çinli imparator filizlenen imparatorluğunu genişletmek yardımcı olmak için onları kınadı. Orta Asya'nın Tang garnizonlarında Çinliler tarafından konuşlandırılan Türk askerleri, ağırlıklı olarak Hint-Avrupa olan bir bölgede Türk dillerini yayarak bölgeye yerleştiler . Arka fon Tang Hanedanlığı imparatorluğu, önceki Han Hanedanlığı'ndan daha kozmopolit ve çeşitliydi . Kuzey Çin'in Tang Hanedanı seçkinleri, Türk kültürüne ilgi duyuyor ve bozkır halkıyla iç içe geçmişlerdi. Bir Tang şiirinin sahnesi bir yurdu anlatıyor ve bir Türk aktrisinin performansı imparatorun sarayında ağırlanıyor Tang Hanedanlığı'nın Doğu Türk Kağanlığı'nı yenilgisinin ardından , hükümet Tang imparatorluğunun sınırları boyunca Türklerin yerleşimine izin verdi. Eski kağanlığın Türk subayları, Tang ordusunda generaller olarak işe alındı ​​ve bozkır savaşıyla ilgili deneyimleri, Tang'ın batıya doğru genişlerken askeri başarılarına katkıda bulundu.

İmparator Taizong ve çok kültürlülük.

Kişisel adıyla Li Shimin olarak da bilinen İmparator Taizong, bozkır göçebelerinin kültürüne aşinaydı ve bir prens olarak step taktiklerini kullanarak askeri stratejiler kullandı. Taizong yetenekli bir atlıydı ve zaferinin ve tahta çıkışının bir kutlaması sırasında, bir Türk dini uygulamasından türetilen bir ritüelde bir at kurban etti. O ağır süvarileri üstünlük başardı Sui Hanedanı onun ile hafif süvari , step savaş karakteristik. Taizong, bir prens olarak Türk müttefikleriyle kişisel ilişkilerini paylaştı ve kan kardeşleri olarak yeminler yoluyla güçlendirildi . Orta Asya ordularına karşı diplomasi ve bölme ve yönetme yoluyla imparator olarak daha sonraki başarıları , Türk kültürü ile ilgili erken deneyimlerinin sonucudur. Taizong'un Heavenly Kaghan unvanını benimsemesi, onun bir bozkır hanı olarak rolünü yalnızca Cennetin Oğlu unvanıyla bir Çin imparatoru olarak meşrulaştırmak için kullanıldı . Kağan unvanına değer veriyordu ve Orta Asya lideri olarak rolü konusunda samimiydi. Saltanatının son yıllarında Lingzhou kalesinde Türk liderlerinin unvanını yeniden teyit etmek için bir araya gelerek bir kağan olarak iddiasını sağlamlaştırmaya çalıştı. Çoğunlukla sembolik olsa da, Heavenly Kaghan başlığı, Taizong'un çok kültürlü ve etnik açıdan farklı bir Tang imparatorluğunun varlığına karşı açık tutumunu gösterir. Taizong, etnik eşitliği teşvik eden politikalarından gurur duyuyordu ve "Antik çağlardan beri imparatorların hepsi Çinlileri takdir ettiler ve barbarları değer verdiler. Sadece ben onları eşit olarak görüyorum. Bu yüzden beni kendileri olarak görüyorlar. ebeveyn. " Halkına karşı babacan bir tavrı vardı ve Çinli ve yabancı etnik gruplara tek bir hükümdar altında eşit muamele etmenin görevi olduğuna inanıyordu. Hükümeti Türk ve Han olmayan diğer Çinli askerleri Tang ordusuna kattıkça Taizong'un görüşleri devlet politikası haline geldi. Türk askerleri daha sonra komutan ve general olarak daha yüksek rütbelere yükseltildi. Li soyadı Li Shimin kraliyet ailesine ait, Han ve onların hizmet için olmayan Han subaylara verildi. Türk düşmanı olan veliaht prens Li Chengqian Taizong'un halefi olarak tahta çıkmış olsaydı, Türklerle Tang ilişkileri daha da derinleşebilirdi . Li Chengqian Türk geleneklerini coşkuyla benimsedi ve Çinli tarihçi Sima Guang şunları kaydetti: "O [Chengqian], Türkçeyi ve onların giyim tarzını taklit etmek istedi. Maaşları arasından Türkçe yüz hatları olanları seçti ve onları beşli gruplar halinde gruplandırdı; onlara saçlarını ördürdü, koyun derisi giydirdi ve koyun güderdi. Beş kurdun baş sancağı ve çadırları yapmış, yurtlar kurmuştu. Veliaht burada ikamet etti; koyunları toplayıp pişirdi ve sonra bel bıçağını çıkararak eti kesip herkesin yemesine izin verdi. "

Chengqian, tahtı gasp etme planları ortaya çıktıktan sonra Taizong tarafından veliaht prens olarak görevden alındı. Taizong tarafından sürgüne gönderildi ve sıradan biri olarak öldü.

Türk generaller, hanedanın topraklarını Orta Asya'ya kadar genişleten Tang Hanedanlığı askeri kampanyalarının çoğuna liderlik etti. Toplamda on Türk generalin en yüksek askeri konumuna ulaşabildi. Ashina She'er, 630-635 yılları arasında Beshbaliq ve Kharakhoja'nın hükümdarı ve Ashina klanının bir üyesi olan Ashina She'er, 635'te Tang generali olarak görevlendirildi. 640'da Karakhoja'ya karşı başarılı bir seferde komutan olarak savaştı. She'er Karasahr'a yapılacak askeri sefer için general seçildi. Karasahr'ın 644 yılında Çinli general Guo Xiaoke tarafından ilk işgalinden sonra hükümdar olarak atanan Tang sadık kuzeni bir isyanla tahttan indirildi. İsyan bastırıldıktan sonra gaspçı idam edildi ve Tang yönetimi vaha durumuna geri döndü. Tang'a karşı savaşı sırasında Karasahr'ı destekleyen bir devlet olan yakındaki Kucha krallığına devam etti . İmparator Taizong'un kendisi , Goguryeo'ya karşı yürütülen sefer sırasında yaralanan Türk Generalleri Qibi Heli ve Ashina Simo'nun yaralarıyla ilgileniyordu . She'er'in kardeşi Ashina Zhong, Tang Hanedanlığı'nın Türk generali olarak da görev yaptı ve 655 yılında İmparator Gaozong'un ev sahipliğinde bir askeri gösteriye katıldı. Ashina klanının bir diğer Türk üyesi Ashina Helu , kısaca şu görev yaptı: Batı Türk Kağanlığı'nın bir kağanı olarak yükselişinden önce Gansu'da bir Tang ordusu komutanı . Hükümdarlığı döneminde Türk boyları tek bir lider altında birleşti. Taizong'un halefi İmparator Gaozong , 657'de Tang yerleşimlerine baskın düzenleyen Helu'ya karşı bir askeri sefer gönderdi. Kampanya, Helu'ya karşı olan general Su Dingfang ve Türk komutanlar Ashina Mishe ve Ashina Buzhen tarafından yönetildi. Helu, Tang kuvvetleri tarafından mağlup edildi ve ele geçirildi ve Batı Türklerinden ilhak edilen topraklar, Anxi Protectorate aracılığıyla Tang yönetimi altına alındı . Gaozong, Türk komutanları Mishe ve Buzhen'in askerlik hizmetini, onları on Batı Türk kabilesinin vekil hükümdarları olarak atayarak ödüllendirdi. On kabile iki kuzen arasında bölündü ve batı yarısı Buzhen'e, Mishe doğu kabilelerini kontrol ederken verildi. 685 yılında, Mishe ve Buzhen'in oğulları, ikamet ettikleri Tang başkenti Chang'an'dan batıdaki babalarının haleflerine gönderildiler . Türk hükümdarlar kadar uzun sürmedi; biri aşiret tebaası tarafından devrildi ve diğeri 690'daki bir işgalden sonra İkinci Türk Kağanlığı tarafından tahttan indirildi . Bir Lushan, 755 ve 763 yılları arasındaki isyanı olan An Shi İsyanı Tang Hanedanını harap eden karışık Türk ve Soğd soylarının Tang generaliydi . Türk askeri subaylarının çoğunun aksine, An Lushan Tang'a, Tang sınırındaki bir garnizonda general olarak değil, imparatorluk mahkemesinin siyasetiyle yakından ilgilenen bir memur olarak hizmet etti. Hanedan, Uygur Türkleri ile ittifakı olmasaydı çökebilirdi . İsyan, Tang'ın hanedanın önceki yıllarının karakteristik özelliği olan kozmopolitlik coşkusunu azalttı. Türkler tarafından dikilen bir anıt olan Orhun yazıtları , Türkler üzerindeki Tang etkisine ve Çince başlıkların Türkçede benimsenmesine yakındı: "Türk halkı, devletlerini mahvetmesine izin verdi ... beylik yapmaya layık oğulları köle oldu ve hanımefendiliğe layık kızları Çin halkına hizmetçi oldu. Türk beyleri Türk sıfatlarını terk ettiler. Çin'de bulunanlar, Çin unvanlarına sahip olan ve Çin imparatoruna itaat ederek elli yıl boyunca hizmetlerini verdiler. Çinlilerin yararı için, doğudaki Bukli Kağan [ülkesine] kadar seferler düzenlediler. Güneş doğuyor ve Batı'daki Demir Kapı'ya kadar. Çin imparatorunun yararına ülkeleri fethettiler. " İkinci Türk İmparatorluğu'nun seçkinlerini anmak için yapılan yazıtlar, bir kağan ile hükümdarın tebaası arasındaki sadakatin önemini vurgulamaktadır. Tang'ın yanında yer alan Türkler kınanıyor ve Türk aşiretlerinin bölünmüşlüğü, kağan otoritesine saygısızlıktan suçlanıyor.

Tarihsel önem.

Orta Asya'daki Çin garnizonlarında çalışan Türk askerleri ve generalleri bölgeye Türk göçünü teşvik etti. Orada Tang askerlerinin Türk dili ve kültürü yerli Hint-Avrupa dillerinin yerini yavaş yavaş değiştirdi. Türk dilleri Tarım Havzasında yayıldıkça Soğd ve Tokharcanın ana dilleri ortadan kalktı . Tang Hanedanlığı, An Shi İsyanı'ndan sonra geriledi ve hanedan sonunda 907'de düştü. Beş Hanedan ve On Krallık döneminde , hanedanın çöküşünün ardından bir karışıklık çağı, Çin'deki krallıkların çoğu Türk soylu aileler tarafından yönetildi. Shatuo Türkler kurdu ilerleyen Tang , 923 Sonra Jin 936 ve daha sonra Han Ancak 947. yılında, Kuzey Çin'deki tüm Türki devletleri kısa ömürlü oldu ve sonunda tarafından fethedildi Song Hanedanlığı .

Öne çıkan resim: Tarim Basin vaha devletlerine karşı Tang kampanyalarının haritası.

Türk general Ashina She'er, Karasahr ve Kucha'ya karşı kampanyaları yönetti.

Alıntılar Referanslar

Abramson, Marc S. (2008), Tang Çin'de Etnik Kimlik , Pennsylvania Üniversitesi Yayınları, ISBN 978-0-8122-4052-8 Al-Sirafi, Abu Zayd (2014), Two Arabic Travel Books , New York University Press Algar, Ayla Esen (1992), The Dervish Lodge: Architecture, Art, and Sufism in Ottoman Turkey , University of California Press Asimov, MS (1998), Orta Asya Medeniyetleri Tarihi Cilt IV Başarı çağı: MS 750 on beşinci yüzyılın sonuna kadar Birinci Bölüm Tarihi, sosyal ve ekonomik ortam , UNESCO Yayınları Azad, Arezou (2013), Ortaçağ Afganistanındaki Kutsal Manzara: Faḍāʾil-i Balkh'ı Yeniden Ziyaret , OUP Oxford Barfield Thomas (1989), Tehlikeli Sınır: Göçebe İmparatorluklar ve Çin , Basil Blackwell Beckwith, Christopher I (1987), Orta Asya'da Tibet İmparatorluğu: Erken Orta Çağ'da Tibetliler, Türkler, Araplar ve Çinliler Arasında Büyük Güç Mücadelesinin Tarihi , Princeton University Press Belyaev, Vladimir (2014), Qara Khitay'ın sikkeleri: yeni bir kanıt (Batı Liao İmparatoru Yelü Yilie'nin hükümdarlık unvanı üzerine) , Rusya Bilimler Akademisi Benson, Linda (1998), Çin'in son Göçebeleri: Çinli Kazakların tarihi ve kültürü , ME Sharpe Biran, Michal (2005), Avrasya Tarihinde Kara Khitai İmparatorluğu: Çin ve İslam Dünyası Arasında , Cambridge University Press Borelova, Liliya M. (2002), Mançu Dilbilgisi , Brill Bosworth, Clifford Edmund (2000), Başarı Çağı: MS 750 On Beşinci Yüzyılın Sonuna Kadar - Cilt. 4, Bölüm II: Başarılar (Orta Asya Medeniyetleri Tarihi) , UNESCO Yayınları Bregel Yuri (2003), Orta Asya Tarihi Atlası , Brill Bughra, İmin (1983), Doğu Türkistan tarihi , İstanbul: İstanbul yayınları Chen, Jack Wei (2010), Egemenliğin Şiirselliği: Tang Hanedanlığı İmparatoru Taizong Üzerine , Harvard University Press, ISBN 978-0-674-05608-4 Drompp, Michael Robert (2005), Tang Çin ve Uygur İmparatorluğunun Çöküşü: Belgesel Bir Tarih , Brill Ebrey, Patricia Buckley (2010), The Cambridge Illustrated History of China , Cambridge University Press, ISBN 978-0-521-12433-1 Esposito, John L. (1999), The Oxford History of Islam , Oxford University Press Fiaschetti, Francesca (2014), Çin'deki Han Olmayan İmparatorluklarda Kimlik Oluşturmanın Politik Stratejileri , Harrassowitz Verlag Findley, Carter Vaughn (2004), Dünya Tarihinde Türkler , Oxford University Press, ISBN 978-0-19-988425-4 Golden, Peter B. (2011), Dünya Tarihinde Orta Asya , Oxford University Press Grousset, René (1970), Bozkır İmparatorluğu: Orta Asya Tarihi , Rutgers University Press, ISBN 978-0-8135-1304-1 Hansen Valerie (2015), İpek Yolu: Yeni Bir Tarih , Oxford University Press Haywood, John (1998), Ortaçağ Dünyası Tarihi Atlası, AD 600-1492 , Barnes & Noble Holcombe, Charles (2001), Doğu Asya'nın Doğuşu: MÖ 221 - AD 907 , Hawaii Üniversitesi Yayınları, ISBN 978-0-8248-2465-5 Lapidus, Ira M. (2012), Ondokuzuncu Yüzyıla İslam Toplumları: Küresel Bir Tarih , Cambridge University Press Latourette, Kenneth Scott (1964), Çinliler, tarih ve kültürleri, Cilt 1-2 , Macmillan Levi, Scott Cameron (2010), Islamic Central Asia: An Anthology of Historical Sources , Indiana University Press Lewis, Mark Edward (2012), Çin'in Kozmopolit İmparatorluğu: Tang Hanedanı , Harvard University Press, ISBN 978-0-674-05419-6 Millward James (2007), Eurasian Crossroads: A History of Xinjiang , Columbia University Press Ay, Krystyn (2005), Yellowface , Rutgers University Press Mote, Frederick W. (2003), Imperial China 900-1800 , Harvard University Press Pavry, Bapsy (2015), Antik Pers Kahramanları , Cambridge University Press Rong, Sincan (2013), Dunhuang üzerine Onsekiz Ders , Brill Schluessel, Eric T. (2014), Yarkand'dan Görülen Dünya: Ghulām Muḥammad Khān's Chronicle Mā Tīṭayniŋ wā qiʿasi , NIHU Program Islamic Area Studies Sinor Denis (1990), Erken İç Asya Cambridge Tarihi , Cambridge University Press, ISBN 978-0-521-24304-9 Skaff Jonathan Karem (2009), Nicola Di Cosmo (ed.), İmparatorluk Çin'inde Askeri Kültür , Harvard University Press, ISBN 978-0-674-03109-8 Skaff, Jonathan Karam (2012), Sui-Tang China and Its Turko-Mongol Neighbors: Culture, Power, and Connections, 580-800 (Oxford Studies in Early Empires) , Oxford University Press Soucek, Svat (2000), A History of Inner Asia , Cambridge University Press Takata, Tokio (2015), Qieyun parçalarına özel bir odaklanma ile Turfan'daki Çin Dili , Beşeri Bilimler Araştırma Enstitüsü, Kyoto Üniversitesi Tekin, Talat (2010), Scott Cameron Levi; Ron Sela (editörler), Islamic Central Asia: An Anthology of Historical Sources , Indiana University Press, ISBN 978-0-253-35385-6 Başparmak, Rian (2012), Modüler Tarih: Uygur Milliyetçiliğinden Önce Kimlik Bakımı , Asya Çalışmaları Derneği, Inc. 2012 Twitchett, Denis (2000), HJ Van Derven (ed.), Çin Tarihinde Savaş , BRILL, ISBN 978-90-04-11774-7 Wang, Zhenping (2013), Tang China in Multi-Polar Asia: A History of Diplomacy and War , University of Hawaii Press Denis Twitchett'de Wechsler Howard J. (1979), "T'ai-Tsung (Reign 626-49): The Consolidator"; John Fairbank (editörler), The Cambridge History of China, Volume 3: Sui and T'ang China Part I , Cambridge University Press, ISBN 978-0-521-21446-9 Wechsler, Howard J .; Twitchett, Denis (1979), "Kao-tsung (hükümdarlık 649-83) ve İmparatoriçe Wu: Mirasçı ve Gaspçı", Denis Twitchett; John Fairbank (editörler), The Cambridge History of China, Volume 3: Sui and T'ang China Part I , Cambridge University Press, ISBN 978-0-521-21446-9 Winchester, Bapsy Pavry Paulet Marchioness (1930), Antik Pers Kahramanları: Firdausi Shāhnāma'dan Yeniden Anlatılan Hikayeler. On Dört Resimle , Üniversite Yayınları Wink, André (1997), Al-Hind Hint-İslam Dünyasının Yapılışı: Köle Krallar ve İslami Fetih: 11-13. Yüzyıllar , BRILL Wink, André (2002), Al-Hind: Slav Kralları ve İslami fetih, 11-13. Yüzyıllar , BRILL Xiong Victor (2008), Ortaçağ Çin Tarihi Sözlüğü , Amerika Birleşik Devletleri: Korkuluk Press, Inc., ISBN 0810860538 Xue, Zongzheng (1992), Türk Halkları , Pekin: Çin Sosyal Bilimler Yayınları, ISBN 7-5004-0432-8 Yakup, Abdurishid (2005), Uygur Turfan Lehçesi , Otto Harrassowitz Verlag Yule, Henry (1915), Cathay and the Way Thither, Being a Collection of Medieval Notices of China , Asian Educational Services